50 Tatrzańskich Klasyków

Stali czytelnicy bloga drytooling.pl wiedzieli o pracach nad przewodnikiem już od 2023 roku. 5 lat skupiania się na tym projekcie pozwoliło stworzyć coś pomocnego!

„50 Tatrzańskich Klasyków - Przewodnik wspinaczkowy dla początkujących taterników i zaawansowanych turystów” bo tak brzmi pełny tytuł to niemal 500 stron nowoczesnego przewodnika wspinaczkowego. Dla tych, którzy są pierwszy raz na stronie to autorem jest Damian Granowski*.

Czego możecie spodziewać się po tej publikacji?

Zamysłem autora było, aby 50 TATRZAŃSKICH KLASYKÓW stało się nowoczesnym przewodnikiem wspinaczkowym, z którego skorzystają początkujący i zaawansowani taternicy oraz ambitni turyści wysokogórscy. Niniejsza publikacja jest owocem pięcioletniej pracy, w której Czytelnik znajdzie:

• 32 opisy klasycznych dróg wejściowych/zejściowych na wybrane tatrzańskie szczyty,
• 50 opisów wybranych dróg wspinaczkowych w przedziale trudności II-VII-,
• 44 fototopo ścian i grani z wyrysowanymi łącznie 663 drogami wspinaczkowymi,
• szczegółowy opis i schemat do każdej drogi,
• mapki poglądowe oraz współrzędne i tracki podejść/zejść GPS,
• krótką historię wspinaczkowej eksploracji Tatr,
• notki biograficzne i listy dróg ciekawych postaci taternictwa sprzed II wojny światowej.

Całość ma około pół miliona znaków. Tekst, zdjęcia, schematy i fototopo zajmą około 480 stron w formacie B5. Roboczy spis treści znajdziecie na końcu artykułu.

Sporo z tych 50 dróg jest opisanych na drytooling.pl, mimo tego w przewodniku macie zaktualizowane opisy, w wielu przypadkach rozszerzone, uzupełnione zdjęciami, schematami i fototopo.

Oczywiście dochodzi do tego profesjonalna korekta stylistyczna i merytoryczna.

Jakie drogi znajdą się na liście?

Poniżej zamieszczam grafikę z listą wszystkich dróg uszeregowaną według wycen. Starałem się, aby wybór dróg był zróżnicowany i do wyboru były propozycje łatwe i nieco trudniejsze. Statystycznie przeważają „piątki”.

Chciałem też uniknąć kumulowania dróg na jednej ścianie (np. na Mnichu, Zamarłej). Dlatego na jednej ścianie są maksymalnie dwie drogi, dzięki czemu wybór ścian jest dość szeroki. Po polskiej stronie mamy 17 dróg, a po słowackiej 33.

Dla wielu wspinaczy zrobienie drogi może być łatwiejsze niż jej znalezienie lub zejście ze szczytu :). Dlatego zamieściłem dość szczegółowe opisy podejścia i zejścia z poszczególnych szczytów.

Te informacje mogą wykorzystać turyści wysokogórscy do wyjścia na wiele z tatrzańskich szczytów (np. sporo z WKT).

Dodam, że tekst musiał zostać okrojony o około 50 tys. znaków, tak aby objętość książki nie powalała. Zdecydowałem się na umieszczenie tych treści w internecie i do każdego takiego fragmentu będzie zamieszczony kod QR. Przykładowo w ten sposób potraktowałem listy dróg wspinaczy, indeks nazwisk, szczegółowe mapy.

Jeszcze dla chętnych „słowo od autora”

Ten przewodnik został przygotowany z myślą o początkujących tatrzańskich wspinaczach oraz ambitnych turystach wysokogórskich, dla których opracowałem 50 taternickich dróg. W książce znajdziemy opisy klasycznych dróg wejściowych, nierzadko wyprowadzających na piękne szczyty, oraz zejściowych, gdyż – jak to w górach bywa – po zdobyciu wierzchołka należy z niego wrócić.

Czy taternik mający za sobą początki wspinania w Tatrach znajdzie tu coś dla siebie? Oczywiście. Oprócz całej logistyki podejścia/zejścia pod daną drogę czy szczyt warto spojrzeć na fototopo ścian, na których naniesiono najbardziej aktualną siatkę dróg wspinaczkowych. Godne polecenia są również koordynaty GPS, które pozwolą podejść pod ścianę nawet we mgle.

Wybór dróg jest zawsze sprawą subiektywną. Idąc po linii najmniejszego oporu, mogłem przygotować listę jeszcze bardziej „klasyczną”, czyli umieścić w przewodniku wyłącznie uznane klasyki. To spowodowałoby jednak, że niektóre szczyty zawierałyby więcej dróg (np. Mnich) kosztem innych wierzchołków. Zdecydowałem się na coś bardziej całościowego.

Zawęziłem opisy do jednej, dwóch linii na danym szczycie, dzięki czemu przewodnik obejmuje o wiele większy obszar i umożliwia „kolekcjonowanie” różnych szczytów po obu stronach Tatr. Szczególnie zależy mi na tym, aby czytelnik mógł zdobyć te najciekawsze z nich (m.in. Wysoką, Łomnicę, Gerlach czy Ganek).

To rozwiązanie sprawia, że część dróg nie jest powszechnie uznanymi klasykami. Z jednej strony możemy mieć całą ścianę dla siebie – co jest miłym dodatkiem. Z drugiej na mniej uczęszczanych liniach mamy często większą kruszyznę i mniej zastanych punktów asekuracyjnych.

Inną sprawą jest, czy na przykład Droga Motyki na Wschodnim Żelaznym Szczycie może być uznana za cel początkującego taternika? Jest to raczej syta szóstka. Dodajmy do tego delikatną kruszyznę i wyjdzie na to, że NIE jest to dobra propozycja na pierwszą drogę w Tatrach. Powinniśmy więc wziąć pod uwagę, że „początkujący wspinacz” to pojęcie względne.

W tym przewodniku znajdziemy drogi bardzo proste, w sam raz na taternickie początki, a także wiele klasyków, które robi się na kursach taternickich. Są też takie, które bardziej doświadczeni wspinacze zrobią w ramach ciekawej tatrzańskiej wycieczki. Pamiętajmy, że wspinanie jest niebezpieczne i to od naszego rozsądku zależy, które linie wybierzemy i jak będziemy realizować swoje górskie cele. Polecam stopniowe zwiększanie trudności i powagę dróg.

Wszystkie drogi zawarte w tym przewodniku są w mojej opinii warte zrobienia i odkryją przed nami Tatry poza zaklętym kręgiem Mnicha, Zamarłej Turni, Kościelca czy Osterwy. Wiele z nich będzie przygodą samą w sobie i sposobem na odmienne poznawanie Tatr. Prawdopodobnie, w przypadku niektórych z nich, szczególnie w okresach weekendowych, będziemy musieli ustawić się w kolejce do ich zdobycia. Czasami jednak będziemy sami w całej dolinie. Uprzedzam, że w Tatrach stosunek podejścia do wspinania jest najczęściej niekorzystny lub wielce niekorzystny.

Damian Granowski

Czy są dostępne fragmenty książki?

Tak tutaj znajdziesz PDF z Hali Gąsienicowej (dostępne są wejścia na szczyty, oraz dwie drogi wspinaczkowe). Na końcu tego artykułu znajdziesz również spis treści i informacje o autorze.

W jakich sklepach będzie można kupić przewodnik

Przewodnik można kupić oczywiście na 50tk.drytooling.pl, ale mają ją również inne księgarnie: wspinanie.pl, magazyn Góry, Taternik, sklep TPN oraz kilka stacjonarnych (np. Cragstore w Krakowie.

Wysyłki

Wysyłkę realizują firmy DPD (kurier 20 zł, Punkt odbioru 12 zł), DHL (20 zł), Inpost (kurier 16, Paczkomat 15 zł).

Koszt wysyłki do krajów UE to 40 zł.

Dla taterników z Czech, Słowacji, Węgier wrzuciłem ofertę na allegro.pl, gdzie macie najlepsze ceny dostaw.

Jak kupić książkę?

Proces zakupu jest bardzo prosty, a zaczyna się od przejścia na stronę sprzedażową książki i dodaniu jednej lub kilku sztuk do koszyka. Możesz również dokupić do tego kolekcję dróg wspinaczkowych z drytoolingu (lato i zima) oraz inne warsztaty wspinaczkowe - będzie promka!

Sposoby płatności

Można wpłacać na konto, płacić blikiem, lub szybki płatnościami. Jest też oczywiście możliwość wystawienia faktury VAT.

Podpisy, autografy

Podpisywać książki będę na spotkaniach autorskich (kilka ich będzie jesienią) oraz w terenie.

Za każde zamówienie serdecznie dziękuję, bo jest dla mnie przejawem tego, że doceniasz moją pracę nad książką oraz blogiem drytooling.pl Obiecuję, że będzie warto, bo jak dotąd w nic nie włożyłem tyle pracy i serca, co w pisanie „50 Tatrzańskich Klasyków”, z którego jestem po 5 latach prac bardzo zadowolony.

O autorze

Rocznik 1985, z urodzenia nowotarżanin, z wyboru krakus. Entuzjasta skały w każdej postaci – wspina się od 21 czerwca 2006 roku. W skałkach przeszedł kilka tysięcy dróg (w tym swojego autorstwa). Nie gardzi tradem, drytoolingiem czy lodospadami.
Wspinał się w Alpach, górach Szkocji, Górach Skalistych, ale najbardziej upodobał sobie nasze rodzime Tatry. Do tej pory przeszedł w nich kilkaset dróg, w tym kilka autorskich i kilkanaście pierwszych przejść zimowo-klasycznych. Robił nawet coś zimą na Kazalnicy…
Jest Instruktorem Alpinizmu PZA i przez 13 lat pracy przeszkolił setki kursantów – prowadzi szkołę wspinania Drytooling. Szkoli przez cały rok w skałach i górach.
Napisał kilkaset artykułów o tematyce wspinaczkowej – głównie na drytooling.pl (strona, którą prowadzi od 2010 roku), ale też w magazynie „GÓRY”, „Taterniku” i na portalach goryonline.com, wspinanie.pl.

Należy do Klubu Wysokogórskiego Kraków i programu Polski Himalaizm Sportowy. Ekiper PZA.

„Wspinanie to moja droga życiowa. Pozwala mi spędzić czas we wspaniałych miejscach z ciekawymi ludźmi. Chciałbym, aby ta przygoda trwała jak najdłużej”.

Damian Granowski

Fot. Andrzej Stawiński

Spis treści

Słowo od autora

I. INFORMACJE PRAKTYCZNE

Oznaczenia stosowane w przewodniku

Skale wspinaczkowe

Słowniczek wspinaczkowy / objaśnienia schematów

Dojazd i baza noclegowa

Zasady uprawiania wspinaczki/turystyki, ochrona przyrody

Przewodnicy i instruktorzy

Służby ratunkowe

Sprzęt w góry

Bezpieczeństwo w górach

Rejony skałkowe pod Tatrami

Inne atrakcje turystyczne

Practical information

Informacje ogólne o Tatrach

Budowa geologiczna

Przyroda

Klimat

II. CZĘŚĆ PRZEWODNIKOWA

HALA GĄSIENICOWA

1. Zadni Granat – Filar Staszla

2. Zadni Kościelec – Setka

3. Kościelec – Prawy Dziędzielewicz

4. Kościelec – Droga Stanisławskiego

DOLINA PIĘCIU STAWÓW POLSKICH

5. Zamarła Turnia – Festiwal Granitu

6. Zamarła Turnia – Droga Motyki

7. Kozi Wierch – Południowy Filar

MORSKIE OKO

8. Żabi Mnich – Droga Czech–Ustupski

9. Żabi Mnich – Grań Żabiej Lalki

10. Kopa Spadowa – Droga Skłodowskiego

11. Niżnie Rysy – Grzęda Tomkowych Igieł

12. Żabia Turnia Mięguszowiecka – Filar Grońskiego

13. Mięguszowiecka Grań

14. Mięguszowiecki Szczyt – Droga Surdela

15. Mnich – Międzymiastowa

16. Mnich – Droga Klasyczna

17. Zadni Mnich – Droga Orłowskiego

DOLINA BIAŁEJ WODY

18. Galeria Gankowa – Droga Puškáša

DOLINA KIEŻMARSKA

19. Czarny Szczyt – Filar Puškáša

20. Kołowy Szczyt – Šádek–Zlatník

21. Jastrzębia Turnia – Pietrzak–Surdykowski

22. Skrajna Rzeżuchowa Turnia – Cesta cez knihu

DOLINA ŁOMNICKA

23. Grań Wideł

24. Kieżmarski Szczyt – Wielkie Zacięcie

25. Kieżmarski Szczyt – Prawy Puškáš

DOLINA MAŁEJ ZIMNEJ WODY

26. Żółta Ściana – Droga Korosadowicza

27. Lodowa Kopa – Cesta k Slnku

28. Lodowy Szczyt – Filar Brnčala

29. Baranie Rogi – Droga Šádka

30. Durny Szczyt – Droga Motyki

31. Łomnica – Droga Puškaša

DOLINA STAROLEŚNA

32. Jaworowy Szczyt – Filar Kellego

33. Strzelecka Turnia – Prawy Filar

34. Ostry Szczyt – Droga Häberleina

35. Mały Lodowy Szczyt – Droga Motyki i Sawickiego

DOLINA WIELICKA

36. Gerlach – Grań Martina

37. Wielicka Baszta – Gálfy–Urbanovič

DOLINA BATYŻOWIECKA

38. Stwolska Turnia – Wschodni filar

39. Batyżowiecki Szczyt – Droga Kutty

DOLINA MIĘGUSZOWIECKA

40. Wołowa Turnia – Droga Stanisławskiego

41. Wołowa Turnia – Żebro Świerza

42. Grań Żabiego Konia

43. Mały Siarkan – Velička

44. Smoczy Szczyt – Południowy Filar

45. Wysoka – Południowo-wschodnią Granią

46. Szarpane Turnie – Droga Plška

47. Ganek – Zachodni Filar

48. Wschodni Żelazny Szczyt – Droga Motyki

49. Galeria Osterwy – Droga Dieški

DOLINA FURKOTNA

50. Szczyrbskie Solisko – Prawe Żebro

III. CZĘŚĆ HISTORYCZNA

Tatry – rys historyczny

Najważniejsze daty z historii taternictwa sportowego

Wybrani wspinacze, którzy odcisnęli piętno na tatrzańskim wspinaniu

Mieczysław Świerz

Wincenty Birkenmajer

Wiesław Stanisławski

Jan Sawicki

Skalne dziedzictwo Stanisława Motyki

Tadeusz Orłowski

Arno Puškáš

IV. DODATKI

Przewodniki wspinaczkowe po Tatrach

Wielka Korona Tatr (14 x 8000 stóp)

Skalna zabawa (punktacja dróg, lista dróg według powagi)

Subiektywny wybór dróg autora

Skorowidz nazw i nazwisk

Bibliografia